Όσα έχει θάλασσα μικρά κοχύλια
να ’χα εγώ φιλιά στα χείλια,
να χορταίνανε τ’ αγόρια, τα παιδιά
από την Καλαμαριά.
Μια βραδιά τα παλληκάρια
από την Καλαμαριά
να ’ταν να τη ρίχνανε στα ζάρια
τη δικιά μου την καρδιά.
Να ’βγαινα φεγγάρι πάνω στ’ ανηφόρια
όταν βγαίνουνε τ’ αγόρια,
να ’χα τ’ ουρανού την απλωσιά
να τα πάρω αγκαλιά.
Μια βραδιά τα παλληκάρια
από την Καλαμαριά
να ’ταν να τη ρίχνανε στα ζάρια
τη δικιά μου την καρδιά.