Του καλοκαιριού φεγγάρια τώρα πια ξεθώριασαν
και ο χειμώνας που μπαίνει πάντα πόνο μου φέρνει
και οι στάλες στο τζάμι, σιγανά με ρωτάνε
αν οι ψεύτικοι όρκοι πονάνε.
Τους διαβάτες ρωτάω τώρα μόνος στους δρόμους
και η βροχή που όλο πέφτει μου παγώνει τους ώμους.
Τα πεσμένα τα φύλλα μόνο αυτά μου απαντάνε
πως οι αγάπες για λίγο κρατάνε.
Του καλοκαιριού φεγγάρια σε μια νύχτα έσβησαν
και ο χειμώνας που μπαίνει την καρδιά μου μαραίνει,
κλείνω πόρτες κουρτίνες μοναχός μου πλαγιάζω
να γυρίσεις ξανά σου φωνάζω.
Τους διαβάτες ρωτάω τώρα μόνος στους δρόμους
και η βροχή που όλο πέφτει μου παγώνει τους ώμους.
Τα πεσμένα τα φύλλα μόνο αυτά μου απαντάνε
πως οι αγάπες για λίγο κρατάνε.