Τα βράδια πηδάω την μάντρα
και βρίσκομαι έξω στους δρόμους
την ώρα που ο κόσμος κοιμάται
εγώ περπατώ στις σκιές
Τα βράδια πηδάω την μάντρα
τσουλώντας αργά τη ζωή μου
σε κάτι παλιές αποθήκες
γυρεύω αυτούς π’ αγαπώ
Γλυκές αμαρτίες
φωτιές σε βαρέλια
σκληρές ιστορίες
της νύχτας τα γέλια
κι έρωτας δίπλα κερνάει και πίνει
κανείς δεν πεθαίνει μου λες
Γλυκές αμαρτίες
φωτιές σε βαρέλια
σκληρές ιστορίες
της νύχτας τα γέλια
κι έρωτας δίπλα κερνάει και πίνει
κανείς δεν πεθαίνει μου λες
Τα βράδια πηδάω την μάντρα
παρέα με τις αναμνήσεις
κανείς δεν μπορεί να με κλείσει
εγώ απ’ την μάντρα πηδώ
Τα βράδια πηδάω την μάντρα
αυτό μου ‘χει μείνει μονάχα
να νιώθω αέρας να φεύγω
να γίνομαι νύχτα κι εγώ
Γλυκές αμαρτίες
φωτιές σε βαρέλια
σκληρές ιστορίες
της νύχτας τα γέλια
κι έρωτας δίπλα κερνάει και πίνει
κανείς δεν πεθαίνει μου λες
Γλυκές αμαρτίες
φωτιές σε βαρέλια
σκληρές ιστορίες
της νύχτας τα γέλια
κι έρωτας δίπλα κερνάει και πίνει
κανείς δεν πεθαίνει μου λες