Στου κορμιού σου τα περήφανα όρη
στων συνόρων τα λαθραία μονοπάτια
ταξιδεύει ατίθασο αγόρι
με το φόβο του αγνώστου στα μάτια.
Στις παλάμες σου αφήνει τα ίχνη
των σωμάτων τους χάρτες σου δείχνει
και της μέθης τα ανάρμοστα πάθη
τα γλεντάει στων χειλιών σου τα βάθη.
Χρόνε πόνα με να ζήσω απ’ τον πόνο τη χαρά
να χορέψω να μεθύσω του έρωτά μου τη φθορά.
Και μετά αγκαλιά μες το κρύο
"αύριο κιόλας θα μ’ έχεις ξεχάσει "
ήρθε τ’ όνειρο να μας ξεκουράσει
ένα γεια η ζωή και ένα αντίο .
Μια γουλιά από πικρό κατακάθι
Να ξεπλύνει το μέσα σου αγκάθι
Και ό,τι έφυγε ας μη γυρίσει
ό,τι έμεινε καν' το να ανθίσει.
Χρόνε…