Πέρασες κι είχες αγκαλιά
τα ρόδα και τα κρίνα
και στο λευκό σου το λαιμό
μέλι του ήλιου αχτίνα.
Λιποθυμούν τα χρώματα
η ώρα μυροφόρα
είσαι η πιο γλυκιά στιγμή
καρπός μου και οπώρα.
Πέρασες κι είχες το λαιμό
που`χει το περιστέρι
όταν το φως του ουρανού
βρίσκει εκεί λημέρι.