Αυτή η αγάπη που μας δένει
απ’ όλους κατακρίνεται.
Mας λένε υπόθεση χαμένη
όμως εμάς μας ανασταίνει
μια φλόγα που δε σβήνεται.
Μια νύχτα ένοχη
κι εμείς συνένοχοι στην αμαρτία.
Φωτιές ανάψαμε
κι ύστερα γράψαμε μια ιστορία.
Αυτός ο έρωτας που ζούμε
από παντού δικάζεται.
Nα `ξερες πόσους ενοχλούμε
που να μας νιώσουν δεν μπορούνε.
O κόσμος τάχα νοιάζεται;