Ανεβήκαμε κι οι δυο μας στο φεγγάρι
κι όταν έπεφτε σε κράταγα σφιχτά.
Όποια ερχότανε στα χείλη μοναξιά
δεν την άφηνα μαζί της να σε πάρει,
σ’ είχα αγάπη μου για πάντα αγκαλιά.
Και μπορεί σε μιαν άλλη ζωή ταξίδι να γίνω
καράβι να γίνεις εσύ.
Και μπορεί σε μια σου σιωπή κοντά σου να μείνω
για πάντα οι δυο μας μαζί.
Ότι δεν ήμουνα για σένανε να γίνω.
Ανεβήκαμε κι οι δυο μας σ’ ένα αστέρι
κι όταν άναβε σε κοίταγα να κλαις.
Κάτι μέσα απ’ την αγάπη να μου λες
να με παίρνει σ’ άλλο χρόνο, σ’ άλλα μέρη,
έτσι σμίγουν των ανθρώπων οι ψυχές.
Και μπορεί σε μιαν άλλη ζωή ταξίδι να γίνω
καράβι να γίνεις εσύ.
Και μπορεί σε μια σου σιωπή κοντά σου να μείνω
για πάντα οι δυο μας μαζί.
Ότι δεν ήμουνα για σένανε να γίνω.