Ο ατμός κοιμόταν στα πλακάκια,
έκλεισα τη βρύση μην καώ,
έκλαιγαν τα μάτια,
έσταζα στο πάτωμα και εγώ.
Είδα ξαφνικά μες στον καθρέφτη
μια ξένη να παρακαλάει.
έγινα μια άλλη,
πού είναι το κορίτσι που γελάει.
Θα γυρίσω σε μένα,
όχι πίσω.
Θέλω ξανά να ’ αγαπήσω,
άλλη φορά δε θα μ’ αφήσω
από ανασφάλεια.
Όσο πια πονάω, τόσο αντέχω,
έπλυνα τη λύπη με νερό,
δε θα το πιστεύεις
πως να φύγω τόλμησα αγώ.
Ξέχασα στο μπάνιο ένα κοχύλι,
μέσα ένα αποτσίγαρο σβηστό
και έγραψα `'ΑΝΤΙΟ'',
μου έχω λείψει, θέλω να νε βρω.
Θα γυρίσω σε μένα
και όχι πίσω.
Θέλω ξανά να μ’ αγαπήσω.
Άλλη φορά δε θα μ’ αφήσω
από ανασφάλεια.
Θα γυρίσω σε μένα,
όχι πίσω.
Και τις πληγές μου θα φιλήσω,
ποτέ ξανά δε θα με κρύψω
από ανασφάλεια.