Να εδώ!
Σ’ αυτό το γνώριμο εδώ,
μ’ ένα βλέμμα θολό, με παρόν αδειανό
μια φιγούρα που τρέμει.
Κι’ εσύ εκεί, σε μιαν άλλη εποχή
μια κραυγή ενοχής,
κι ένα δάκρυ που άθελα τρέχει.
Ξοδεύοντας τις νύχτες τα κέρδη μιας ζωής,
τραβώντας σ’ ένα δρόμο δίχως μια άκρη,
εδώ κι’ εκεί, διχασμένη εποχή,
σε βλέπω να μου κλείνεις το μάτι.
Λοιπόν εδώ!
Σ’ αυτό το άγνωστο εδώ,
με ματιά καθαρή να κοιτάζω μπροστά
τη ζωή σαν δραπέτης.
Κι’ εσύ αλλού, σε συννεφάκι καπνού,
μια σιωπή με τυλίγει
και μια σκέψη κρυφή με τρελαίνει.
Ξοδεύοντας τις νύχτες τα κέρδη μιας ζωής,
τραβώντας σ’ ένα δρόμο δίχως μια άκρη,
εδώ κι’ εκεί, διχασμένη εποχή,
σε βλέπω να μου κλείνεις το μάτι.