Χαρμάνης είμαι απ’ το πρωί
πάω για να φουμάρω
μες τον τεκέ του Σάλωνα
π’ έχει το φίνο μαύρο
μες τον τεκέ του Μιχαλού
π’ έχει το σύρμα μαύρο
Γεια σου Μάρκο δερβίση!
Να κάτσω να μαστουρωθώ
να σπάσω νταλκαδάκι
να φύγ’ η κάψα απ’ την καρδιά
κι όλο μου το μεράκι
να φύγ’ η κάψα απ’ την καρδιά
κι όλο μου το φαρμάκι
Τέτοια ζωή που έκανα
κι αυτή θα ξανακάνω
σ’ αυτό τον ψεύτικο ντουνιά
ντερβίσης θα αποθάνω
σ’ αυτόν τον ψεύτικο ντουνιά
ρεμπέτης θα αποθάνω
Θα προτιμήσω θάνατο
το μαύρο δεν τ’ αφήνω
κι όπου θα βρίσκω αργιλέ
τη τζούρα μου θα πίνω
κι όπου θα βρίσκω αργιλέ
θα κάθουμαι να πίνω