Ηταν άνοιξις πού σ'είδα
που ανθούν ρόδα και κρίνα
είχες τ'αηδονιού τη χάρη
καί ντερβίσικο καμάρι
Τα λεπίδια τών φρυδιών σου
σκλάβο μ'έκαναν δικό σου
και γλεντώ μεσ'τούς ντεκέδες
μέ μπουζούκια κι αργιλέδες
Μεέ μπουζουκομπαγλαμάδες
τώρα σπάζω τούς νταλκάδες
μιά που χάθηκες για μένα
βρήκα μι'άλλη σάν και σένα.