Δε σβήνει ο κάπελας το φως
μήπως φανεί περαστικός
βρήκε τ΄αστέρια η αυγή
κάθε ποτήρι μια πληγή.
Κουράστηκαν τα μάτια
να κρατούν τα δάκρυά μας
βαρέθηκαν τα χέρια μας
να σφίγγουν την καρδιά μας.
Σβήσε βρε κάπελα το φως
τι κι αν γεννιέται ένας καημός
ρίξε στη κούπα μας πιοτί
δεν έχει τέλος η βροχή..
Κουράστηκαν τα μάτια
να κρατούν τα δάκρυά μας
βαρέθηκαν τα χέρια μας
να σφίγγουν την καρδιά μας.