Στόχο με βάζουν οι καημοί
σημάδι μ΄έχει ο πόνος,
μη φοβηθείς, δε θα χαθώ
μακρύς κι αν είναι ο δρόμος.
Ωρέ και τι παιδί είμαι εγώ
μες την Αθήνα ένα βουνό
στις αστραπές αντέχω,
περνά το δάκρυ αναπνοή
κι όσο πιο δύσκολη ζωή
τόσο κουράγιο έχω.
Ξόβεργες στήνει ο στεναγμός
κι η φτώχεια μου παγίδες,
μη φοβηθείς, δε θα χαθώ
στις συννεφιές που είδες.
Ωρέ και τι παιδί είμαι εγώ
μες την Αθήνα ένα βουνό
στις αστραπές αντέχω,
περνά το δάκρυ αναπνοή
κι όσο πιο δύσκολη ζωή
τόσο κουράγιο έχω.