Στη Σάμο και στη Σπηλιανή
την πήρα την απόφαση
καθώς φιλούσα το Χριστό
κι ένιωθα το γυαλί ζεστό.
Πίσω απ’ τους φθόγγους του παπά
άκουσα πεντακάθαρα
τον αρχικό μου προορισμό
Δεν ήταν το πεντάγραμμο.
Με σκέφτηκα αξύριστο
με μπαστουνάκι σκαλιστό
κι είπα πως θα `ταν όλα αλλιώς
αν είχα γίνει μοναχός.
Στην Άνδρο, στην Πανάχραντο
αντίο κλίμακα του Ντο
και γεια στα ισοκρατήματα
και στα γλυκά απηχήματα.
Καινούριος μες στα ράσα μου
σκόρπιζα την ανάσα μου
στη φρεσκοποτισμένη γη
κι έβγαιναν άνθη και καρποί.
Και κάθε βράδυ στο κελί
των ουρανών η νέα φυλή
ερχόταν και γιορτάζαμε
την άλλη όψη σου καημέ.
Απόψε σ’ ονειρεύτηκα
κι απ’ την αρχή μπερδεύτηκα
στα τρία χρόνια μου εδώ
τον πρώτο είχα πειρασμό.
Θυμήθηκα το στήθος σου
που μου `κρυβε το ήθος σου
και των ματιών τα τσίνορα
που μ’ έστελναν στα σύνορα.
Και λίγο πριν τ’ απόδειπνο
θυμήθηκα το χωρισμό
κι άκουσα μέσα την καρδιά
τον πρώτο πόνο να χτυπά.
Βγήκα χωρίς να δει κανείς
εξόν η γάτα της μονής
και πήρα τον κατήφορο
να ξαναβρώ αλμυρό νερό.
Κι όταν εβούτηξα γυμνός
είπα, ν’ ακούσει κι ο ουρανός
πως στη δική σου αγκαλιά
βρήκα τη μόνη μοναξιά