Κλειστές οι πόρτες τώρα στη ζωή
και ποιος θα τις ανοίξει
να `ρθει η αγάπη το πρωί
το φως του κόσμου να μας δείξει;..
Πού πάτε αδέρφια μέσα στους ανέμους
μέσα στην κακοκαιριά
χιλιάδες χρόνια ζείτε με πολέμους
σαν τ’ άγρια τα θεριά.
Τη γη Χριστέ μου άγιασε κι ευλόγα
και βόηθα Παναγιά
δροσιά να γίνει πάλι τούτη η φλόγα
και τούτη η πυρκαγιά!..
Κι εσύ καρδιά μου πάψε πια να κλαις!..
Κι εσύ καρδιά μου πάψε πια να κλαις
ποιος ξέρει το γραμμένο
θα `ρθει η αγάπη να μου λες
και τίποτα δεν πάει χαμένο.