Ένας καημός,
ένας καημός αγιάτρευτος,
καημός που δεν τελειώνει
μεράκι εμένα με κερνά
σιγά σιγά με λιώνει.
Και το κρασί
και το κρασί με πρόδωσε
και στο γκρεμό με σέρνει
κι από την πρώτη τη γουλιά
στο λογισμό σε φέρνει.
Μέσα στην τόση ζάλη μου
σ’ αναζητώ σαν όνειρο χαμένο
σαν μια ελπίδα μυστική
σαν θησαυρό κρυμμένο.