Συννεφιασμένο δειλινό
κι αρχίζει και νυχτώνει,
με πνίγει το παράπονο,
με πνίγουνε οι πόνοι.
Συννεφιασμένο δειλινό,
σκοτάδι γύρω απλώνει
αυτό το φως του φεγγαριού
βαθειά πώς με πληγώνει.
Συννεφιασμένο δειλινό,
τ’ αστέρια δε θα βγούνε,
είναι βαρειά τα σύννεφα
κι αρχίζουν και βροντούνε.
Συννεφιασμένο δειλινό
κι ο ήλιος έχει δύσει,
το όνειρο που ζήσαμε
για πάντα έχει σβήσει.
Κάποιο γλυκό χαμόγελο
για πάντα έχει σβήσει.