Θα πω τι βλέπω γύρω μου με του τζουρά τον ήχο
κι ας μοιάζουνε μ’ αναρχικά συνθήματα στον τοίχο.
Κι άσε να γράφουν οι σοφοί νόμους και παραμύθια
εγώ στα τέλια του τζουρά ακούω την αλήθεια.
Άλλοι μες’ τα παλάτια τους και άλλοι σε καλυβάκια
άλλου σκορπάνε τα λεφτά κι αλλού πεινούν παιδάκια.
Κι ύστερα γράφουν οι σοφοί νόμους και παραμύθια
μα ούτε δίκιο βρίσκεται ούτε ανθρωπιά κι αλήθεια.
Μας έχουν μάθει φίλε μου έχει ο Θεός να λέμε
τα έχουν όμως όλα αυτοί κι εμείς τη μοίρα κλαίμε.
Κι ύστερα γράφουν οι σοφοί νόμους και παραμύθια
μα ούτε δίκιο βρίσκεται ούτε ανθρωπιά κι αλήθεια.
Κι όσο περνάει ο καιρός αντί να φτιάχνει κάτι
γίνεται επίσημος θεσμός το ψέμα κι η απάτη.
Κι ύστερα γράφουν οι σοφοί νόμους και παραμύθια
μα ούτε δίκιο βρίσκεται ούτε ανθρωπιά κι αλήθεια.
Και μες’ σ’ αυτό το μπάχαλο τρέχουν οι μισθοφόροι
τ’ αφιόνι να μοιράσουνε να βγάλουνε το ζόρι.
Κι ύστερα γράφουν οι σοφοί νόμους και παραμύθια
μα ούτε δίκιο βρίσκεται ούτε ανθρωπιά κι αλήθεια.
Κι ενώ εσύ σκοτώνεσαι οι άλλοι σπάνε πλάκα
γιατί πάντα στις δύσκολες έχουνε το μαλάκα.
Κι αντί να αρχίσεις να βαράς μ’ ένα σκοινί βρεγμένο
αφήνεις κάθε μασκαρά να σ’ έχει για καημένο.