Μες στο σπιτάκι της σκοπιάς
που `ναι υγρό και κρύο
ακούμπησα το σώμα μου
σαν άψυχο φορτίο.
Κι απέναντι στο μιναρέ
κλαίει ο Χότζας το `μανέ.
Η μέρα μήνας φαίνεται
και χρόνος η βδομάδα
μια ελπίδα λάμπει στην καρδιά
δεν βρίσκει χαραμάδα.
Κι απέναντι στο μιναρέ
κλαίει ο Χότζας το `μανέ.
Μες στη στρατώνα έχει απλωθεί
σιωπή, βαθύ σκοτάδι
και στη καρδιά του καθενός
ακόμα ένα σημάδι.
Κι απέναντι στο μιναρέ
κλαίει ο Χότζας το `μανέ.