Απάνω στο γκαζάδικο
δουλειά στο ματσακόνι
μαζί με τον Πακιστανό
που βάφτισαν Αντώνη.
Σφυριά, σφυριά τα νιάτα μου
ρημάζουν μες στο κύμα
στραβή χαρά, κουτσή ζωή
δεν προχωράει βήμα.
Στ’ αμπάρι και στη γέφυρα
μετρώ σωρό τα μίλια
και μέσα μου τα βάσανα
μποφόρ φυσάνε χίλια.
Σφυριά, σφυριά τα νιάτα μου
ρημάζουν μες στο κύμα
στραβή χαρά, κουτσή ζωή
δεν προχωράει βήμα.