Το πείσμα σου τ' αράπικο,
Μαρίκα, να το κόψεις
και μάζεψε τη γλώσσα σου,
αν θέλεις να προκόψεις.
Μοντέρνα θέλεις να γινείς,
ουζάκι πας και πίνεις,
αν θες να τα 'χομε μαζί,
υπάκοη να γίνεις.
Αρχίζεις το κουτσομπολιό
απ' το πρωί στο βράδυ
και άφησες το σπίτι σου
και γίνηκε ρημάδι.
Βρε, τι σε νιάζ' εσένανε
η γειτονιά τι κάνει
κι άφησες και καήκανε
τα ψάρια στο τηγάνι.