Ακόμα σε θυμάμαι
κι ούτε που κοιμάμαι
κι ούτε που μιλώ.
Οι ώρες που κυλάνε
όλες με ρωτάνε
πόσο σ’ αγαπώ.
Γνώρισα πολλές, μα τι τα θες;
Είσ’ εσύ το φως μεσ’ στις σκιές.
Ακόμα σε θυμάμαι,
πού’ φυγες λυπάμαι
και μελαγχολώ.
Ας ήταν θεέ μου πάλι
στ’ άδειο προσκεφάλι
να σ’ ονειρευτώ.
Γνώρισα πολλές, μα είσαι η μόνη
αυτή που θ’ αγαπώ όσο θα ζω.