Απόψε, στη μοναξιά μου
σε ζήτησα πάλι, αγάπη μου γλυκιά,
στον ύπνο μου, άπλωσα χέρι,
κατέβα, γλυκό μου αστέρι,
να θυμηθούμε τα παλιά.
Πότε θα 'ρθεί τ’ αγέρι να μας πάει ως τ’ Αλγέρι,
μακριά απ’ αυτά τα μέρη που η καρδιά μας ξέρει,
μονάχα στάχτη και φωτιά, μωρό μου,
πότε θα 'ρθεί τ’ αγέρι να μας πάει ως τ’ Αλγέρι,
μακριά απ’ αυτά τα μέρη που η καρδιά μας ξέρει,
μονάχα στάχτη και φωτιά.
Οι δυο μας σ’ ένα καΐκι
τα ρούχα μας έχουμ’ απλώσει για πανιά
κι ο έρωτας είναι τιμόνι,
ποτέ δε θα μείνουμε μόνοι,
ξαναγυρίζουν τα παλιά.
Πότε θα 'ρθεί τ’ αγέρι να μας πάει ως τ’ Αλγέρι,
μακριά απ’ αυτά τα μέρη που η καρδιά μας ξέρει,
μονάχα στάχτη και φωτιά, μωρό μου,
πότε θα 'ρθεί τ’ αγέρι να μας πάει ως τ’ Αλγέρι,
μακριά απ’ αυτά τα μέρη που η καρδιά μας ξέρει,
μονάχα στάχτη και φωτιά.
Πότε θα 'ρθεί τ’ αγέρι να μας πάει ως τ’ Αλγέρι,
μακριά απ’ αυτά τα μέρη που η καρδιά μας ξέρει,
μονάχα στάχτη και φωτιά.