Χτύπησες χαράματα το παράθυρό μου
ήρθες και μου μίλησες πρώτο βάσανό μου
κι εγώ σ’ αγκάλιασα πριν να βγει ο ήλιος,
ήσουν κι είσαι μάτια μου ο πιστός μου φίλος.
Επάνω μου έχει η ζωή
μπετό και δικαιώματα
σ’ ευχαριστώ που γύρισες
κοντά μου ξημερώματα.
Πόσο ταπεινώθηκα, είπα να ξεχάσω
δεν περίμενα ποτέ πως θα σ’ αγκαλιάσω
και `κλαψα και πότισα δάκρυ το φιλί σου
η καρδιά κι η αγάπη μου είναι πια δική σου.
Επάνω μου έχει η ζωή
μπετό και δικαιώματα
σ’ ευχαριστώ που γύρισες
κοντά μου ξημερώματα.