Τα παράθυρα άνοιξα γιατί μ’ έπνιγες και δεν άντεξα
τις κουρτίνες μου τράβηξα φως κι αέρας να μπει
Κι αν κυνήγησα χίμαιρες κι αν για μένα τα πάντα σήμαινες
να υπομένω περίμενες μα δεν έχω πνοή
Τί να σου κάνω που δεν είμαι Θεός
τι παραπάνω να μπορέσω και πώς
αν θες να πεθάνω ας αξίζει ο σκοπός
Τι να σου κάνω εγώ είμαι αυτός
Τρυφερά μου αισθήματα εγώ σου’δωσα πήρα μαθήματα
δεν ανήκω στα θύματα και γενναία αποχωρώ
δε φοβάμαι το δάκρυ μου και μπροστά σου τ’αφήνω αγάπη μου
κι αν γεννιέσαι στη στάχτη μου εγώ σε συγχωρώ
Τι να σου κάνω που δεν είμαι Θεός
τι παραπάνω να μπορέσω και πώς
αν θες να πεθάνω ας αξίζει ο σκοπός
Τι να σου κάνω εγώ είμαι αυτός