Αχ, βρε Θεόφιλε πολύ πήρες αμπάριζα
και μ’ άρχισες τα μου σου του μ’ αρτίστες,
εσύ βρε ούτε πόρτα δε χαμπάριζες
και τώρα ξεβιδώνεσαι στις πίστες.
Θεόφιλε, Θεόφιλε η κοινωνία όφειλε
να κάνει που και που στραβά τα μάτια,
Θεόφιλε, Θεόφιλε, η κοινωνία όφειλε,
σ’ εμάς που ζήσαμε ζωή όλο κεσάτια.
Η κόρη σου φοιτήτρια κι ο γιος σου ανθυποπλοίαρχος,
πουστόγερε, μου θες και Athens by night
τώρα που μάτσωσες, περνάς για Ωνάσης και για Νιάρχος
κι απ’ το εντάξει αδερφέ το γύρισες στο right.
Θεόφιλε, Θεόφιλε η κοινωνία όφειλε
να κάνει που και που στραβά τα μάτια,
Θεόφιλε, Θεόφιλε, η κοινωνία όφειλε,
σ’ εμάς που ζήσαμε ζωή όλο κεσάτια.
Θεόφιλε, Θεόφιλε, παλιό ψάρι μπαγιάτικο,
μα δε σου μίλησε κανείς για τη Rexona;
Θεόφιλέ μου, γύρισε στο σπίτι σου το ταχτικό,
στο τάβλι σου και στην κυρά Παγώνα.
Θεόφιλε, Θεόφιλε η κοινωνία όφειλε
να κάνει που και που στραβά τα μάτια,
Θεόφιλε, Θεόφιλε, η κοινωνία όφειλε,
σ’ εμάς που ζήσαμε ζωή όλο κεσάτια. ( )