Σού 'χα πει "μην πλησιάσεις στη φωτιά και μού καείς,
τ’ όνομά μου μη φωνάξεις, στα παραμύθια μου μη μπερδευτείς,
μην κάνεις άδικα, σχέδια, ελπίδες,
γλυκιά μου, ακόμα τίποτα δεν είδες."
Σού 'χα πει πως θα τρομάξεις αν από μένα κρατηθείς
και, μαζί με ό,τι έχεις φτιάξει, ένα πρωί θα γκρεμιστείς,
μη χτίζεις πάνω μου όρκους και παλάτια
γιατί θα γίνουν θρύψαλα, κομμάτια.
Μα εσύ μού πήρες το χέρι
και μ’ οδήγησες σε άγνωστα μέρη,
και την αγάπη, είμ’ εγώ αυτός που δεν ξέρει,
είμ’ αυτός που δεν ξέρει.
Σού 'χα πει πως αν ταράξεις τον κύκλο μου, θα φοβηθείς
και τη σκόνη μου αν τινάξεις, μ’ αυτήν για χρόνια θα σκεπαστείς
κι αν, πολύ βαθειά, με ψάξεις, τον ήλιο μέσα μου δε θα βρεις
και δέκα μέρες μαζί μου αν αντέξεις, καλή κουβέντα για μένα δε θα πεις,
σού είπα"κοίτα με πολύ καλά στα μάτια,
θα γίνουν όλα θρύψαλα, κομμάτια."
Μα εσύ μού πήρες το χέρι
για να φύγουμε στα πιο όμορφα μέρη,
και την καρδιά μου, είπες, εγώ είμ’ αυτός που δεν ξέρει,
ναι, είμ’ αυτός που δεν ξέρει.
Ναι, εσύ μού πήρες το χέρι
και μ’ οδήγησες σε άγνωστα μέρη,
και την αγάπη, είμ’ εγώ αυτός που δεν ξέρει,
ναι, είμ’ αυτός που δεν ξέρει,
αυτός που δεν ξέρει.