Σε κοιτάζω να κοιμάσαι στη σιωπή και μπροστά σου προλαβαίνω τη ζωή
Ζωγραφίσω ένα φιλί και τ’ αφήνω στων χειλιών σου τη γραμμή
Η καρδιά μου σαν καρδιά σου θα χτυπάει
Στον παράδεισο που φτιάξαμε αγκαλιά
Έναν ήλιο θα κρατά και θα ανάβει τα σκοτάδια στα κρυφά
Πώς αλλάζει το φεγγάρι τόσα χρώματα
Πώς ανάβουνε μ’ αστέρια οι κορυφές
Κι εμείς πάνω σε ένα κύμα σαν δυο σώματα
Που πεθαίνουνε μαζί χίλιες ζωές
Σε κοιτάζω με παράθυρο ανοιχτό
Και τις λέξεις σου σαν στίχος κατοικώ
Σ’ αγκαλιάζω και μπορώ σε μια θάλασσα το κύμα σου να βρω
Κι έτσι όπως φτάνουμε στην άκρη της κλωστής
Στο σώμα σου βαθιά θα ζω, στο σώμα μου βαθιά θα ζεις