Στη γειτονιά που πέρασα τα πιο πικρά μου χρόνια,
στη γειτονιά που χόρτασα φαρμάκια και καημούς,
στη γειτονιά που άνθρωπος δε μου `δειξε συμπόνια,
στη γειτονιά που πόνεσα, ας μη με φέρνει ο νους.
Ρημαγμένη γειτονιά
απ’ της φτώχειας το μελτέμι,
όταν θα σε θυμηθώ,
η φτωχή καρδιά μου τρέμει.
Στη γειτονιά μου βράδιαζε προτού να ξημερώσει
και ο Θεός δε γύρισε ποτέ του να τη δει.
Ο ήλιος δεν κατέβηκε το δάκρυ να στεγνώσει
και κλείδωνε τα όνειρα της πίκρας το κλειδί.
Ρημαγμένη γειτονιά
απ’ της φτώχειας το μελτέμι,
όταν θα σε θυμηθώ,
η φτωχή καρδιά μου τρέμει.