Μεσάνυχτα κι’απόψε το ρολόι
Μονότονα χτυπά και ρυθμικά
Το τελευταίο κάνει δρομολόι
Ένα λεωφορείο βιαστικά
Και μεσ’της νύχτας τη σιωπή νομίζω
Την πόρτα μου σαν πρώτα πως χτυπάς
Κι’αμέσως τρέχω να σου ανοίξω
Τι κρίμα όμως είναι ο Βοριάς
Μεσάνυχτα κι’ερήμωσαν οι δρόμοι
Ατέλειωτη η νύχτα κι’ο καημός
Δεν ήρθες ούτε φάνηκες ακόμη
Πόσο σκληρός Θεέ μου ο χωρισμός
Και μεσ’της νύχτας τη σιωπή νομίζω
Την πόρτα μου σαν πρώτα πως χτυπάς
Κι’αμέσως τρέχω να σου ανοίξω
Τι κρίμα όμως είναι ο Βοριάς