Την ώρα που νυχτώνει, μην μ`αφήνεις να`μαι μόνη,
έλα να ζευγαρώσουν της ορφάνιας μας οι πόνοι.
Σαν ζευγαρώσουν δυο καημοί, ίσως και ξεχαστούνε
όταν οι αναστεναγμοί, θεριέψουν και σβηστούνε.
Τα βάσανά σου ρίχ’ τα στην καρδιά μου τη θλιμμένη.
Καημός που ζευγαρώνει, λησμονιέται και πεθαίνει.
Σαν ζευγαρώσουν δυο καημοί, ίσως και ξεχαστούνε
όταν οι αναστεναγμοί, θεριέψουν και σβηστούνε.