Το σπίτι μου λησμόνησα και κάθε μου σκοτούρα
και σαν θεριό πολέμησα επάνω στην Κλεισούρα
Τους όλμους δε φοβήθηκα, τα τανκς και τα κανόνια
και μες τις μάχες ξέχασα τους πάγους και τα χιόνια!
Με θάρρος αγωνίζομαι, γερά κι ανδρειωμένα
για μια Ελλάδα Αθάνατη, σαν το Εικοσιένα!
Τραβώ μπροστά περήφανος, με γέλιο και μ’ ελπίδα
και θα κρατήσω ελεύθερη την ένδοξη πατρίδα!