Το μυαλό μου έχουν ζαλίσει οι φουρτούνες της ζωής,
πως δε λύγισα ακόμα, ειν είναι για να τ’ απορείς.
Πώς βαστάς καρδιά, πως βαστάς καρδιά,
τέτοιους μεγάλους πόνους που σε χτυπούν βαριά.
Σκεπτικός περνώ τις μέρες δίχως γέλιο και χαρές,
μου μαυρίσανε το μάτι οι μεγάλες συμφορές.
Πώς βαστάς καρδιά, πως βαστάς καρδιά,
τέτοιους μεγάλους πόνους που σε χτυπούν βαριά.
Το μυαλό μου έχουν ζαλίσει πικραμένοι λογισμοί,
τήνε ζωή μου καταριέμαι κάθε ώρα και στιγμή.
Πώς βαστάς καρδιά, πως βαστάς καρδιά,
τέτοιους μεγάλους πόνους που σε χτυπούν βαριά.