Απ’ τα ψηλά στα χαμηλά
κι απ’ τα πολλά στα λίγα
αχ πώς κατάντησα στη ζωή
κι από το πρώτο το σκαλί
στο τελευταίο πήγα
Μα κανένας δε μου φταίει
για το χάλι μου
σπάσιμο θέλει το κεφάλι μου
Απ’ τις κακιές παρέες μου
ηρθ’ η καταστροφή μου
ρεζίλεψα στην τρέλα μου
τ’ όνομα του πατέρα μου
και κλαίω απ’ την ντροπή μου
Μα κανένας δε μου φταίει
για το χάλι μου
σπάσιμο θέλει το κεφάλι μου
Στο πατρικό το σπίτι μου
θέλω για να γυρίσω
με τι κουράγιο όμως να μπω
και στους δικούς μου τι να πω
πώς να τους αντικρίσω
Μα κανένας δε μου φταίει
για το χάλι μου
σπάσιμο θέλει το κεφάλι μου