Ένα κατάλευκο σύννεφο πριν τη βροχή
ένα κελί, με ασημένια φεγγάρια
σ'αυτόν που μόνος του τόλμησε να παραβγεί
τη μοναξιά και γελάει τα βράδια.
Κόκκινη θάλασσα μες σε τετράδιο λευκό
περαστικό, το καράβι που φεύγει
σ'αυτούς που μείναν ακίνητοι σε μια στιγμή
που χρόνια κρατά, μα η φυγή τους μαγεύει.
Σε ένα καράβι θέλω και εγώ να κρυφτώ
να ξεχαστώ, στης αγάπης την πλώρη
μα ταξιδεύουν μαζί μου θλιμμένα πουλιά
και με ρωτούν, πώς η αγάπη είναι μόνη.