Σ’ άγνωστες πόλεις στα στενά της καρδιάς
θα κρύβομαι πάντα σε φωτιές να πατάς.
Να με φωνάζεις σαν να με χάνεις
και να τρομάζεις αληθινά,
να με φωνάζεις σαν να μη μ’ έχεις
σαν φως να τρέχεις στα σκοτεινά.
Δε φτάνουν οι όρκοι σ’ ό,τι κι αν μαρτυράς
τους παίρνουν τα χρόνια σε τιμή προσφοράς,
σαν νύχτα που κρύβει χίλια δυο μυστικά
θα μείνω κι ας βάζεις μες στο νου σου πολλά.
Να με φωνάζεις σαν να με χάνεις
και να τρομάζεις αληθινά,
να με φωνάζεις σαν να μη μ’ έχεις
σαν φως να τρέχεις στα σκοτεινά. ( χ5 )