Κάτι με πνίγει και φωνάζω τ’ όνομά σου
και σέρνομαι στους δρόμους σου μερόνυχτα
Μεθάω και μένω, μένω αργά στη γειτονιά σου
τις νύχτες να σου παίζω φυσαρμόνικα
Θυμάμαι, θυμάμαι,
θυμάμαι θα πει σ’ αγαπώ
πονάω, πονάω,
πονάω θα πει έχεις φύγει
Κάτι με πνίγει και ραγίζει η φωνή μου
και γίνεσαι ένα δάκρυ μες στο βλέμμα μου
Σκορπάω στα στενά σου τη ζωή μου
τις νύχτες που γεννιέσαι μες στο αίμα μου