Πως μπορείς χωρίς εμένα, πως μπορείς
εσύ που μου `λεγες πως χάνεσαι μακριά μου.
Πως μπορείς χωρίς εμένα, πως μπορείς
εσύ που είχες σαν νερό τα δάκρυα μου.
Ψέματα, μου `λέγαν ψέματα
τα ερωτιάρικα εκείνα σου τα βλέμματα.
Ήταν ψεύτικη κι αυτή η ζήλεια σου
σαν το κραγιόνι που ζωγράφιζες τα χείλια σου.
Πως μπορείς χωρίς εμένα, πως μπορείς
εσύ που μου `λεγες πως είμαι η ζωή σου.
Πως μπορείς χωρίς εμένα, πως μπορείς
εσύ που μ’ είχες για θεό στην προσευχή σου.
Ψέματα, μου `λέγαν ψέματα
τα ερωτιάρικα εκείνα σου τα βλέμματα.
Ήταν ψεύτικη κι αυτή η ζήλεια σου
σαν το κραγιόνι που ζωγράφιζες τα χείλια σου.