Στη φωτιά που καίει τη ματιά σου
ξαναπαίζονται όλες οι σκηνές
κι όλα αυτά που έπαθα μακριά σου
είναι τώρα πια κλειστές πληγές...
Στο φιλί μιας άνοιξης αιώνιας
η ανάσα σου νικάει όλες τις φωνές
κι όλα τώρα βρίσκουν πάλι νόημα
στου χαμόγελού σου τις κορυφές
Μπαίνω στους διαδρόμους σου υπνωτισμένος,
αναπάντεχα φεγγαοχτυπημένος
έφτασε το βέλος στο κρυφό το μέρος
που γεννάει εραστές...
Σα γιορτή η νύχτα πέφτει στα μαλλιά σου
κλείνω τη χαρά μου μες στην αγκαλιά σου
να ‘μαι εθελοντής στα ακριβά δεσμά σου
που δεν έχουν στασιαστές...
Όταν όλοι δείχνουν ζορισμένοι
και τα πάντα φαίνονται βουνό
στη φωτιά που καίει τη ματιά σου
ξαναβρίσκω πάλι ουρανό.
Μπαίνω στους διαδρόμους σου...