Φίλε δεν πρέπει να με κατηγορείς
γιατί ανέχομαι όλα τα σφάλματα της,
για τη μεγάλη υπομονή μου απορείς
και με ρωτάς γιατί δε φεύγω μακριά της.
Που να πάω, που χωρίς καρδιά
την έχω χαμένη, σ’ εκείνη δοσμένη για παντοτινά.
Που να πάω, που χωρίς καρδιά
την έχω χαμένη, σ’ εκείνη δοσμένη για παντοτινά.
Που να πάω, που χωρίς καρδιά.
Φίλε δεν πρέπει να με παρεξηγείς
να λες πως έχασα και τον εγωισμό μου,
ίσως σαν άντρα και να με περιφρονείς
γιατί δεν ξέρεις το πικρό μαρτύριο μου.
Που να πάω, που χωρίς καρδιά
την έχω χαμένη, σ’ εκείνη δοσμένη για παντοτινά.
Που να πάω, που χωρίς καρδιά
την έχω χαμένη, σ’ εκείνη δοσμένη για παντοτινά.
Που να πάω, που χωρίς καρδιά.