Εσύ φταις, εσύ φταις
για το δικό μου στρες.
Εσύ φταις, εσύ φταις
κι άλλος κανένας.
Με στρεσάρουν οι πολλές σου απαιτήσεις
τα παράπονα και οι παρατηρήσεις.
Με στρεσάρουνε τα όχι και τα μη
κι απ’ το στρες έχω σχεδόν καταστραφεί.
Εσύ φταις, εσύ φταις
για το δικό μου στρες.
Εσύ φταις, εσύ φταις
κι άλλος κανένας.
Με στρεσάρουν τα παράλογα σου γούστα
και σχεδόν η ανύπαρκτη σου μίνι φούστα.
Με στρεσάρουνε τα πότε και τα πως
κι απ’ το στρες μέσα μου γίνεται χαμός.
Εσύ φταις, εσύ φταις
για το δικό μου στρες.
Εσύ φταις, εσύ φταις
κι άλλος κανένας.