Το φεγγάρι απόψε χύνεται
και ασήμι μας κερνά
φεύγουνε τα νιάτα και περνούν
δεν ξαναγυρίζουν πια.
Μεσ’ τα μάτια σου το διάβασα
πως ακόμα μ’ αγαπάς
μα περάσαν τόσες άνοιξες
πάψε να με τυραννάς.
Κι η ζωή σαν όνειρο, διάβηκε κι αυτή
θα μας πνίξει η λησμονιά, σαν παλιό κρασί
μέσα σ’ ένα όνειρο ζήσαμε μαζί
κι όπως φεύγουν τα πουλιά χάνεσαι και σύ.
Το φεγγάρι απόψε καίγεται
κι ο αγέρας σταματά
τα γλυκά σου μάτια με καλούν
και γι’ αγάπη τραγουδούν.
Τέτοια βράδια αξημέρωτα
Θε μου μη ξαναφανούν
οι αναμνήσεις γίνονται θεριά
φύλακες και μας κοιτούν.