Αετοί, αετοί που πετάτε θέλω νά ‘ρθω κι εγώ.
Πάντα εμένα ξεχνάτε, θέλω νά ‘ρθω κι εγώ.
Σ’ ένα τόπο που η νύχτα θα αρνιέται να βγει,
σ’ ένα πιάτο που τρώνε δέκα φίλοι μαζί,
η μάνα είναι παρθένα πριν το πρώτο παιδί.
Θέλω νά ‘ρθω κι εγώ κει ψηλά που πετάς
πάλι μη με ξεχνάς, τόπους άλλους να δω.