Φταίει ο έρωτας και η άνοιξη,
φταίν’ τα μάτια σου και συ.
Φταιν’ τα χείλη σου και τα λόγια σου
κι η ζωή που είναι νησί.
Κι άναψε φωτιά που δε σβήνει,
άναψε φωτιά.
Άναψε, με καίει, δε μ’ αφήνει,
άναψε φωτιά.
Άναψε φωτιά, με τρελλαίνει,
άναψε φωτιά.
Άναψε φωτιά, και θα μένει
πάντοτε φωτιά.
Φταίει το αίνιγμα, το περπάτημα,
φταίει το κόκκινο κρασί.
Φταίει το άγγιγμα και το φίλημα,
φταίω εγώ, μα φταίς και συ.