Στα χείλη μου έβαλες πικρό ποτήρι
κρυφά το γέμιζες τόσο καιρό
και γω το άδειασα χωρίς μια λέξη
χωρίς παράπονο ή δεν μπορώ
Θα `ρθεί το αύριο και θα μπορέσω
αυτό που έγινε να συγχωρέσω
να το ξεχάσω να σ’ αγκαλιάσω
πάλι ν’ αρχίσω να σ’ αγαπώ
Άνθρωπος είσαι και τίποτ’ άλλο
με ελαττώματα όπως κι εγώ
γι’ αυτό σε νιώθω, σε αγαπάω
κι αυτό το λάθος σου το συγχωρώ