Μη μου λέτε πια χαρούμενα τραγούδια
ούτε για φεγγάρια αργυρά.
Μη μου λέτε για ταξίδια και λουλούδια
έχει η ζωή πιο σοβαρά.
Πέστε μου γι αυτούς
που στήθηκαν στον τοίχοι
για του ιερού του λόχου τον ανθό.
Πέστε μου τους όλους
σ’ ένα στίχο
άνθρωπος λιγάκι να αισθανθώ.
Μη μου λέτε για ευαίσθητες κυρίες
που δακρύζουνε μια συννεφιά.
Κάτω από τις ξεχασμένες ιστορίες
ζούνε τόσα πράγματα βαθειά.
Πέστε μου γι αυτούς
που στήθηκαν στον τοίχοι
για του ιερού του λόχου τον ανθό.
Πέστε μου τους όλους
σ’ ένα στίχο
άνθρωπος λιγάκι να αισθανθώ.