Πολύ βαρύς για να πιαστώ από ένα σύννεφο
Πάνω στο στήθος μου, μια ασήκωτη πέτρα
Στο άδειο σπίτι χτυπάει το τηλέφωνο
24 ώρες κάτω από μια κουβέρτα
Πολύ κακό για περισσότερο τίποτα
Γυρίζω στο πάτωμα ένα άδειο μπουκάλι
Χιλιάδες φορές, χιλιάδες
Στο τέλος εμένα δείχνει πάλι
Και όλα σβήνουν βαθιά
Στου ύπνου τα μαύρα νερά
Σιωπή
Το θαύμα δεν έγινε
Έξω ο δρόμος μακραίνει ώσπου χάνεται
Μέσα σε κάποιο παράξενο μέλλον
Κι οι εικόνες μπροστά στροβιλίζονται
Σαν κόκκινες μπάλες Χριστουγένων
Βουνό που ανεβαίνω σε ένα όνειρο
Σηκώνω στους ώμους μια ασήκωτη πέτρα
Την αφήνω κυλά κι έπειτα κρύβομαι
24 ώρες κάτω από μια κουβέρτα
Και όλα σβήνουν βαθιά
Στου ύπνου τα μαύρα νερά
Σιωπή
Το θαύμα δεν έγινε