Στις όχθες του Θερμαϊκού
ναυάγησα ένα βράδυ
γιομάτη η κοιλιά κρασί
η καρδιά ρημάδι
Κι έμοιαζε σαν κατάστρωμα
η Νέα Παραλία
φώτα κατάρτια ακίνητα
μέσα στην τρικυμία.
Πολέμησα κι αρρώστησα
στα βρώμικα νερά του
σφιχτά σαν μάνα μ’ έδεσε
στην κρύα αγκαλιά του
Κι ούτε πέλαγα τραβώ
ούτε στην όχθη φτάνω
και χρόνια όμηρος γυρνώ
στα κύματα του επάνω.