Έλυσε τα μαλλιά της,
φόρεσε τα γιορτινά της,
φίλησε και τη μαμά της κι έφυγε...
Το πρωί την άλλη μέρα,
μ’ ένα όπλο και μια σφαίρα,
τα όνειρά της στον αέρα τίναξε...
Απόγευμα Σεπτέμβρη ήτανε,
τότε που μου είπε "κοίτα,
τα χελιδόνια φεύγουνε",
μη λες αντίο εγώ της είπα.
Σεπτέμβρης ήτανε,
τότε που μου είπε "κοίτα,
τα χελιδόνια φεύγουνε",
μη λες αντίο εγώ της είπα.
Ήρθε πάλι ο χειμώνας,
άνθισαν παντού τα χιόνια,
χάθηκε κι η ανεμώνα σκόρπισε...
Πέρναγαν αργά τα χρόνια,
ερχόταν κι έφευγε ο χειμώνας,
βάφτισαν τα χελιδόνια, δε γύρισε...
Απόγευμα Σεπτέμβρη ήτανε,
τότε που μου είπε "κοίτα,
τα χελιδόνια φεύγουνε",
μη λες αντίο εγώ της είπα.
Σεπτέμβρης ήτανε,
τότε που μου είπε "κοίτα,
τα χελιδόνια φεύγουνε",
μη λες αντίο εγώ της είπα.
Πέρναγαν αργά τα χρόνια,
ερχόταν κι έφευγε ο χειμώνας,
βάφτισαν τα χελιδόνια, δε γύρισε...
Απόγευμα Σεπτέμβρη ήτανε,
τότε που μου είπε "κοίτα,
τα χελιδόνια φεύγουνε",
μη λες αντίο εγώ της είπα.
Σεπτέμβρης ήτανε,
τότε που μου είπε "κοίτα,
τα χελιδόνια φεύγουνε",
μη λες αντίο εγώ της είπα.