Κάθε μέρα ένα τραγούδι αγγίζει το Θεό
κάθε μέρα ένα λουλούδι ανοίγει να το δω
κάθομαι στη σκιά και κοιτώ τα παιδιά που γυρνούν
ξαφνικά μια χαρά με πλημμυρίζει.
Με τις ήττες του το χθες
μακρινός τόπος μοιάζει
ένα διάλειμμα ζωής δώσε μας
και μη σε νοιάζει
θα γυρίσουμε ξανά
στις παλιές μας συνήθειες
δευτερόλεπτα κρατούν
οι μεγάλες αλήθειες.
Στην πλατεία περιμένω, τη μορφή σου νοσταλγώ
δίχως άγγιγμα παθαίνω, σε νιώθω γύρω εδώ
δεν υπάρχει πια λόγος κανένας για να σου κρυφτώ
από τη σκιά μου βγαίνω, την πόρτα σου χτυπώ.